Met drones de dijk bewaken

De Willemspolder bij de Dekker Groep is al sinds 2013 een veldlaboratorium voor het waterschap Rivierenland om slimme maatregelen rond hoogwaterveiligheid te testen en onderzoeken. Zo testte het waterschap samen met Deltares en waterschap Drents Overijsselse Delta bij ons of dronecamera’s samen met een digitale interpretatie dijken kan leren bewaken.

Stap 1 daarin is het leren herkennen van zandmeevoerende wellen. Zandmeevoerende wellen ontstaan als kwelwater zand meevoert vanonder de dijk naar het gebied erachter. Dat is het begin van ‘piping’. Als we die onderdijkse stroompjes hun gang laten gaan, kunnen dijkverzakkingen of zelfs dijkdoorbraken optreden.

Een dijkwacht herkent deze zandmeevoerende wel feilloos. Maar dat kost veel inspectietijd. Wat als de drone nou beelden maakt, met een gewone camera en warmtecamera, waar een deskundig computerprogramma mee uit de voeten kan?

Kan de computer leren wat de dijkwacht kan? Deze proef laat zien hoe dat in zijn werk ging

Willemspolder prachtige dijk-proeftuin

“De Willemspolder bij de Dekker Groep in IJzendoorn is een geweldige proeftuin om op een veilige manier aspecten van hoogwaterveiligheid en kwel te onderzoeken”, legt dijkbeheerder Wim Cornelisse van Waterschap Rivierenland uit.

De Willemspolder ligt achter een stevige zomerkade waar bij toenemende waterstanden al vlot water tegenaan staat. “In de polder achter de dijk zijn sloten gegraven die je kunt leegpompen zodat je het verval groter kunt maken. Daarmee kan je bij een relatief lage waterstand van 12,5 meter bij Lobith al hoogwater simuleren en wellen opwekken.”

Bij ons getest, landelijk toegepast

Deze pilot was niet de eerste de we hebben gedaan in de Willemspolder, vertelt Cornelisse. “We hebben hier ook twee belangrijke maatregelen uitgetest, die nu bij primaire waterkeringen, dus de grote winterdijken, worden toegepast. De eerste is het verticaal zanddicht geotextiel (vzg), waarbij een zanddichte geotextiellaag water doorlaat, maar fijne zanddeeltjes tegenhoudt als ze dreigen mee te spoelen. De tweede is de grof zand barrière (gzb), waarbij een sleuf met grof zand als een soort filter water kan doorlaten, maar het fijnzand kan tegenhouden.

Krijgen we dijkbewaking met drones?

Voor dijkbewaking met drones is het helaas nog te vroeg, liet de pilot zien. De digitale resultaten waren nog niet bruikbaar. “Het is wachten op een algoritme dat het onderscheid kan maken in kwel, wellen, zand-meevoerende wellen en gevaarlijke zand-meevoerende wellen”, aldus Cornelisse na het beoordelen van de pilot. “De stand van de techniek is kennelijk nog niet zover, en dat is ook goed om te weten.”

“Wel hebben we tijdens de proef in de Willemspolder gezien dat drones bruikbaar zijn bij het spotten van uittredend water in bepaalde tijden van het jaar, wanneer er voldoende temperatuurverschil is tussen grond- en oppervlaktewater.” Voor Cornelisse zeker een opsteker.

Dekker draagt bij aan innovatieve hoogwaterveiligheid

De komende jaren wordt in het Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP) in Nederland ruim 1.100 km aan dijken versterkt, die veelal kwetsbaar zijn voor piping. Verticaal zanddicht geotextiel en de grof zand barrière stoppen het ontstaan van piping en voorkomen dat een dijkversterking onacceptabel veel ruimte in beslag neemt. Mooi dat het waterschap deze innovaties bij ons heeft kunnen testen. 

Dekker stelt het waterschap en Deltares graag kosteloos in de gelegenheid om hun onderzoeken voor de hoogwaterveiligheid te doen. Waar mogelijk willen we in onze projecten bijdragen aan oplossingen voor de maatschappelijke opgaven voor de toekomst.